To ostatni wpis w tym roku

W tym roku już nic więcej na „No to… po piwku!” się nie pojawi. Idą święta, zbliża się Sylwester, a potem Nowy Rok. Jest to czas, który spędzam z rodziną, na spotkaniach towarzyskich z dawno nie widzianymi przyjaciółmi i znajomymi, etc. Nie bloguję na akord i postanowiłem też złapać trochę oddechu, aby rok 2015 rozpocząć ambitnymi i ciekawymi tekstami. W tym wpisie postanowiłem zebrać wszystkie wpisy stworzone od początku stycznia tego roku, które uważam za najciekawsze. Postanowiłem też poukładać je według pewnych kategorii, aby ich przegląd był bardziej przejrzysty i każdy mógł znaleźć coś dla siebie.

Przemyślenia o piwie przy piwie:

„Polskie browary kontraktowe – dar niebios czy puszkaPandory?” – felieton poświęcony polskim browarom kontraktowym. W Belgii wielu burzy się przeciwko takiej formie działalności, a czy w Polsce mamy powody do obaw czy entuzjazmu? Właśnie o tym jest ten wpis,

„Piwo i narodziny Stanów Zjednoczonych – faktyczny związekczy piękna legenda?” – tematem rozważań w tym wpisie jest moje ustosunkowanie się do tezy, według której piwo leży u fundamentów państwowości USA,

„Chłodnica zanurzeniowa – czy warto w nią zainwestować?” – wpis poświęcony temu, czy warto taki sprzęt zakupić i ile taka przyjemność może kosztować,

„Piana, atrybut piwa” – wpis poświęcony temu, z czym piwo jest utożsamiane. Skąd więc ta piana? Co jej pomaga, a co szkodzi?

Gdy mam czas i chęci, stoję nad kotłem:

„Pierwsze zacieranie” – relacja z pierwszego warzenia z procesem zacierania. Na tapecie IPA chmielona odmianami z Polski (Iunga) i Czech (Żatecki i Kazbek),

„Porwałem się na piwo grodziskie” – otwarte podejście do tradycji w moim wykonaniu,

„Sumer Ale” piwowarski eksperyment, którego celem było stworzenie piwa na wzór napojów pitych przez Sumerów, Babilończyków i Starożytnych Egipcjan. Nie byłem, aż tak dokładny dogmatyczny jak Dogfish Head Craft Brewery, bowiem chciałem sprawdzić sam proces technologiczny i jego efekt, a nie zależało mi na pełnym odtworzeniu piwa sprzed kilku tysięcy lat. Zapiskipodzieliłem na dwie części:

Część 1 – poświęcona celom, surowcom i metodyce dla lepszego przybliżenia samego przedsięwzięcia,

Część 2 – obejmuje przebieg eksperymentu i wnioski.

„Piwo owsiane” – relacja z warzenia piwa owsianego własnej roboty,

„Świątecznego nawarzyłem…” – relacja z warzenia piwa świątecznego według mojego pomysłu.

Interesują mnie piwa nietypowe:

„Piwa egzotyczne” – w ramach tego cyklu, postanowiłem zaprezentować kilka napojów spoza Europy, które w mniejszym lub większym stopniu przypominają znane nam w europie piwo:

„Afrykańskie piwo bananowe” – nic dodać, nic ująć,

„Chaang” – tradycyjne piwo z regionu Himalajów,

„Chicha” – tym razem tradycyjny napój alkoholowy z Nowego Świata,

„Tiswin” – napój z Meksyku, który ma więcej wspólnego z winem, jednak zaliczany jest do rodziny piw,

„Pulque” – także napój z Meksyku, któremu bliżej do wina niż piwa, ale za piwo jest uważany.

„Tradycyjne piwa litewskie” – wpis dotyczący tradycyjnego piwowarstwa naszych północnych sąsiadów, którego cechą charakterystyczną jest dodatek rozmaitych roślin do kotła warzelnego,

„Sahti– tradycyjne fińskie piwo” – szczegółowe opracowanie o sahti, jego pochodzeniu, sposobie warzenia i całej specyfice tego pradawnego piwa,

„Bogaty świat piw pszenicznych” – trzyczęściowy cykl poświęcony piwom warzonym z udziałem właśnie tego zboża:

Część 1 – traktująca o różnicach między pszenicą i jęczmieniem, a także o historii i typologii niemieckich piw pszenicznych (Weizen, Dunkelweizen, Kristallweizen, Weizenbock),

Część 2 – a w niej kolejne niemieckie piwa pszeniczne, przy czym posiadające regionalny charakter i niszowy charakter czyli słów kilka o Berliner Weisse i Gose,

Część 3 – poświęcona piwom pszenicznym spoza Niemiec. We wpisie zaprezentowane zostały takie style piwne jak: biere blanche (witbier), lambic, piwo grodziskie i American Wheat.

„Piwo grodziskie: historia, charakterystyka i perspektywy” – czteroczęściowe opracowanie na temat naszego piwowarskiego skarbu:

Część 1 – historia piwa grodziskiego do końca XVIII wieku,

Część 2 – kontynuacja prezentacji historii piwa grodziskiego do roku 1994,

Część 3 – charakterystyka piwa grodziskiego,

Część 4 – garść przemyśleń na temat przyszłości piwa grodziskiego wsparta informacjami z prasy.

Nietypowe piwa wymagają niecodziennych składników:

„Ziemniak jako surowiec piwowarski”

 „Owies w piwowarstwie”- dwuczęściowy cykl poświęcony wykorzystywania tego zboża w piwowarstwie dawniej i dziś, oraz o właściwościach odróżniających ziarno owsa od ziarna jęczmienia czy pszenicy:

Część 1 – charakterystyka owsa i garść informacji historycznych,

Część 2 – różne postacie owsa, w których może on być wykorzystany przez piwowara oraz eksperyment z londyńskiego Institute Of Brewing And Distilling, w którym uwarzono piwo wyłącznie na bazie słodu owsianego.

„Żyto w piwowarstwie” – dwuczęściowy cykl, opisujący naturę żyta, piwa z jego udziałem, formy w jakich może być wykorzystane przez piwowarów:

Część 1 – o charakterystyce żyta, piwa warzonych z jego udziałem i problemach ze słodowaniem ziarna tego zboża,

Część 2 – o różnych formach żyta, które można wykorzystać przy wyrobie piwa, a także porady (doświadczonych piwowarów, nie moje) jak postępować z żytem, aby filtracja i wysładzanie przebiegły jak najsprawniej.

 „Sorgo jako surowiec piwowarski” – kolejny dwuczęściowy cykl poświęcony afrykańskiemu sorgo:

Część 1 – o charakterystyce sorgo i specyfice wyrobu piw afrykańskich,

Część 2 – zawierająca opis kilku tradycyjnych afrykańskich napojów alkoholowych na bazie sorgo wraz z deskrypcją sposobu ich produkcji.

„Nietypowe dodatki piwowarskie: dziki ryż (zyzania wodna)” – kilka słów o tym jako można wykorzystać w garze zaciernym tę roślinę pochodząca z Ameryki Północnej i gdzie taki dodatek najlepiej się sprawdzi.

Ale najciekawsza w tym wszystkim wydaje mi się historia piwowarstwa:

„Piwa historyczne” – składający się z trzech części cykl dotyczący tematyki piw, które warzono dawniej lub tradycyjnych, produkowanych lokalnie na małą skalę:

Część 1 – odcinek ten opatrzyłem wstępem, który osobom mniej zorientowanym w temacie ma przybliżyć historyczne uwarunkowania obecnego kształtu rynku piwowarskiego na świecie – w tym dominacji jasnych piw dolnej fermentacji. Poza tym, we wpisie przeczytać można o takich stylach jak: Export India Porter, Dampfbier (piwo parowe), Seef i Koyt,

Część 2 – a w niej: Kentucky Common, Cock Ale, Devon White Ale, Grisette, October Beer, Lichtenheiner, piwo jopejskie I Burton Ale,

Część 3 – w którym mowa jest między innymi o następujących piwach: Adambier, Gotlandsdricka, Mumme, Broyhan, Oyster Stout.

„HeatherAle czyli legendarne piwo wrzosowe” – artykuł na temat legendarnego piwa wrzosowego. Nie do końca wiadomo czym ono było, ale według legend ludzie woleli pozbawić się życia niż wyjawić jego recepturę. Dużo legend wokół niego narosło, ale nic konkretnego nie wiadomo, przez co temat ten jest bardzo intrygujący…

 „Piwo w Starożytnym Egipcie” – artykuł poświęcony społecznej i sakralnej roli piwa w „Darze Nilu” oraz procesowi produkcyjnemu tego napoju,

„Piwo w Mezopotamii” – o społecznej i sakralnej roli piwa, a także kilka informacji na temat jego wyrobu w owych czasach,

„Beer” i „ale” czyli historyczno-lingwistyczna zagwozdka – tekst o rodowodzie obydwu słów i ewolucji ich znaczenia na przestrzeni wieków,

 „Kto jeszcze pijał piwo w Starożytności?” – dwuczęściowy cykl poświęcony cywilizacjom, innym niż Starożytni Egipcjanie czy Sumerowi i Babilończycy, które także chętnie sięgały po piwo:

Część 1 – dotycząca Izraela i Palestyny, kwestii interpretacji pewnych słów w Biblii w odniesieniu do znalezisk archeologicznych,

Część 2 – w tej części mowa jest o: Frygijczykach, Hetytach, Armeńczykach, Fenicjanach, Trakach, Scytach.

„Celtowie i piwo”,

„Piwo i Germanie”,

„Piwowarstwo w średniowieczu” – tekst o zmianach w średniowiecznym piwowarstwie, których skutki odczuwalne są po dzień dzisiejszy,

Kolejny tekst już w styczniu.

Które z nich pododały się Wam najbardziej?